Kawiarenka Literacka Gimnazjum 26 w Łodzi

Antylopa_Adax

Eeee... piszesz, tak jakbym z ustalała z Orpheus'em co mam pisać... Rolling Eyes

Little_15

Ja rozumiem, ze masz zły dzień. Ja też mam. Tylko najpierw się myśli, potem pisze. A jak już się napisze, to trzeba się liczyć z tym, że ktoś może skomentować to, co się napisało.

I szczerze mówiąc to nie wiem za co przepraszasz nas... Myślę, że osobą, któa się tu mogła poczuć urażona, jest autor wiersza. No ale dobra...

Orpheus

Mam takie dziwne wrażenie, że potrzebujecie przewodnika Cool

.

Zastanówcie się nad kilkoma sprawami:
1. Dlaczego "Tobie" uśmiech nie spełza z twarzy? Jaki to może być uśmiech? Radosny? Sztuczny? A może odzwierciedla on coś innego?

2. Dlaczego ręka nie potrafi wykonac żadnego innego gestu prócz "władczego"?

3. Czemu kurz i pajęczyny znajdują się właśnie wsrod nóg? Czemu służą nogi?

4. Czym "Ty" może onesmielać?

5. Jaki jest sens patrzenia na mur? Czy kojarzycie jakieś osoby, o których moglibyście powiedzieć, że "patrzą na mur"?

Serdka - przeprosiny przyjęte. Nie musisz się martwić - każdy z nas popełnia błędy.

Zastanawiam się dlaczego Liluś nie wypowiedziała się WOGÓLE?
"Szkoda słów..."

Liluś

moze dlatego, że nie odczuwałam takiej potrzeby. a to szkoda słów w brakspacji dotyczyło Twojej dziwnej interpretacji, a nie tego, ze nei skomentowałeś w ogóle. nie wymagam tego od Ciebie, robisz co chcesz.

Little_15

Tyśka

Szczerze powiem ze czytałam ten wiersz z 10 razy i też nie rozumiem!

Orpheus

Hmmm... Little_15, doszukujesz się metafor w metaforach. Te symbole są bardziej prymitywne, niż Ci się wydaje.

1. Trzeba rozpatrzyć uśmiech biorac pod uwagę resztę wiersza.

2. Ręka NIE MOŻE wykonać innego ruchu.

3. Tak, "nie rozwijanie się" to dobra interpretacja. Nie próbujmy komplikować.

4. Czy rzeczywiście jest władczy, czy to tylko pozory? Jak to się ma do ręki?

5. Nie chciałem tu opisać zastanawiania się, co jest po drugiej stronie muru - jedynie tępe wlepianie wzroku w kupę cegieł. Połącz to z nogami.

katalizator

Mam parę koncepcji. Skojarzyło mi się z pomnikiem, który jako taki nie może się poruszać dzięki czemu uśmiech nie spełzający z twarzy i pajęczyny wśród nóg plus milczenie. Jeżeli pomnik to zapewne kogos wielkiego co mogłoby wyjaśniać władcze gesty. Patrzenie na mur może trochę nie pasować, ale być może kwestia przemijania autorytetów - kiedys wystawili Ci pomnik ale dla nas dzisiejszych nic nie znaczysz.

Koncepcja druga, osoba bardzo pewna siebie, wręcz nienaturalnie szczęśliwa, zapewne na pokaz. Jednak w środku pustota, lampienie się na mur, kurz. W momencie kiedy podmiot pyta o rzeczy ważne i jakby podważające świat tej osoby - milczy.

Dalej nie pragne mi się pisać. Chociaz od pewnego czasu mam ochote napisać:
"Podoba mi się ten wiersz. Popracuj nad formą."