Kawiarenka Literacka Gimnazjum 26 w Łodzi

Szafran

Po dniach jasnych, słonecznych
córy mgły, pokryły ulicę.
zamazały światło w oknach,
na oczy narzuciły wilgotne płachty,
by słońce straciło oblicze
w nieprzejrzystych spojrzeniach.

z brunatnogniewnych chmur
zbudowały wały obronne na niebie,
szczelnie broniąc dostępu błękitu.
tłamszący półmrok zaległ w kątach.
trzaskał smutkiem we włosach,
przeszywał, biczował twarz.

groźba żywiołu była nie do zniesienia
czekałam na oczyszczający cios
grzmot, błysk, krótki jęk
bez echa.

topole szumiały w oddali.

15pisk15

Bardzo ładny, ciekawy. Gdyby nie tytuł, można by było odczytać to z drugim dnem, z innym spojrzeniem. Można by tu interpretować to dwuznacznie. Więcej by było do myślenia. Tak, ale to jest po prostu wiersz o burzy. Bardzo ładny.