Kawiarenka Literacka Gimnazjum 26 w Łodzi

ewelinka

Chciałabym się podzielić z Wami moim "tworami" może to nie są wiersze jakieś refleksyjne czy ujmujące jednak kiedy jest mi żle przelewam swoje myśli na papier... Sami ocenicie co sądzicie... Tylko prosze o szczere opinie... (nie zamierzam robić kariery jakiejś poetki gdyż wydaje mi się ze nie mam talentu) Może te moje "twory" też bedą pasowały do odwzorowania Waszych uczuc...

Oto pierwszy z nich...

"Często myślę sobie
Czy zrozumiesz kiedyś to
Że zależy mi na Tobie
Jak na nikim innym bo...
Ty byłeś, jesteś,będziesz
W moich słowach, myślach, snach
Chciałabym Cię widzieć wszędzie
Lecz nie zawsze w moich łzach..."

Kolejny....

"Żyję dla Ciebie
Bo wierzę, że Nam się uda
Żyję bez Ciebie
Bo mieszkasz za daleko
Żyję przez Ciebie
Bo nie pozwoliłeś mi umrzeć
ŻYJĘ! ŻYJĘ! ŻYJĘ!
Ale po co..."

I mój ostatni twór...

"Dlaczego wszystko tak szybko sie skończyło?
Dlaczego wszystko tak nagle zniknęło?
Nasza miłość, wsparcie, zrozumienie...
Czy nie potrafiliśmy tego zatrzymać?
Przyżekaliśmy sobie wieczną miłość!!
I co nam z tego przyszło?
To, że teraz oboje jesteśmy SAMOTNI..."

Komentujcie i wyrażajcie swoje opinie na ten temat....

Pozdrawiam :*

iwofilip

Podoba mi się motto, które zamieściłaś pod swoim nickiem.
Przypomina mi ono słowa głównej bohaterki filmu "Amelia", która powiedziała: "Chwile są jak Tour de France. Czekasz godzinami na to, aż przyjedzie wyścig, a potem moment i już go nie ma ! Łap piękne chwile, bo szybko przeminą."
Jednak w Twoich wierszach brak optymizmu i nadziei, a uczucie, które powinno swą magią wnosić ciepło i radość, jest przyczyną negatywnych emocji. Może większy dystans do siebie samej i innych pozwoli Ci spojrzeć na świat łagodniejszym okiem.
Czekam na kolejne wiersze.