Kawiarenka Literacka Gimnazjum 26 w Łodzi

WaFeLeK

Wszyscy ubrani na czarno,
A jednak zero smutku, łez czy bólu,
Powszechna powaga.
Unoszę się nad nimi, co to?
To pogrzeb? Tak, ale czyj?
Przesuwam się w stronę ołtarz,
I widzę trumnę, podchodzę bliżej i widzę siebie.
Odwracam się by zobaczyć ich reakcje,
By przypomnieć sobie co się stało...
Nagle olśnienie, pamiętam, skoczyłam z mostu,
Nie widzę łez, nikt mnie nie kochał?
Jedynie Najświeższa Panienka ubolewa w koncie,
Nikt jej nie widzi, a może nie pragne?
Nikt mnie nie żegna,
Nikt nie przyniósł kwiatów, choćby jednego,
Wpatruje się w nich, czy ja ich znam?
Nie, to płaczki wynajęte przez... przez kogo?
Nagle zauważyłam kochaną osobę,
Jedyną, która mnie kochała i tylko ona płakała...

Antylopa_Adax

Czy naprawdę zawsze musimy zrobić coś glupiego, by zrozumieć że ktoś nas kocha? Musimy...? Kłócić się... z miłością, przyjacielem.. i dopiero później sobie uświadomić, że mogliśmy kogoś stracić? To jest dopiero powód do straty wiary w sens własnej egzsytencji... nie takie "nikt mnie nie kocha".

Asieńka

No właśnie, dlaczego uczymy się tylko na SWOICH błędach? Czy nie możemy się zastanowić nad tym, co robią inni i wyciągnąć odpowiednich wniosków.

mangelan

WaFel czy to pod wpływem wycieczki?? według mnie powalający, choć to może nie jest odpowiednie słowo, daje do myślenia...

WaFeLeK

każdy interpretuje ten wiersz jak pragne... nie chciałam aby był on odebrany jako przestroga, lecz wskazówka by żyć tak aby jak najwięcej osób cię pokochało, abyś okazywał serce każdemu... bo co z tego jak okażesz je tylko jednej osobie... ona zostanie sama bez nikogo... i nie nie napisałam tego wiersza podwpływem wycieczki...