Kawiarenka Literacka Gimnazjum 26 w Łodzi

gaja

Czasem chciałabym mieć czarne oczy...
Takie puste które nie potrafią płakać...
Czasem chciałabym mieć martwe ręce...
Takie które nie potrafią ogrzać...
Czasem chciałabym mieć serce z kamienia...
Takie które nie potrafi kochać...
Czasem chciałabym być obojętna...
Na twoje czyny które potrafią zranić...
Czasem chciałabym nic nie widzieć...
Twoich, moich wad...
Czasem chciałabym nic nie słyszeć...
Słów które bolą przez które cierpię niekiedy...
Czasami chciałabym nie istnieć wcale...
Bo myślę że świat beze mnie byłby łatwiejszy
i lepszy szczególnie dla Ciebie...

Antylopa_Adax

Podoba mi się. Ze względu na sytuację, czy też mój charakter...

Pozdrawiam... i widzisz, jest lepiej... Wink

Liluś

zgadzam sie z Antylopą. Wiersz jest dobry. Podmiot liryczny pragne się znieczulić, pragne zniknąc dla dobra innych. Orpheusie: oto masz przed sobą wiersz który kończy sie wzmianką o altruiźmie. Chęć zobojętnienia na wszystko.. znam to trochę. Wtedy życie byłoby łatwiejsze. Niestety [a raczej stety] łatwe być nie może.

Powinszować wiersza, powinszować... choć myślę że te wielokropki są nieco zbędne. Ale przecież nie o nie tu teraz chodzi Wink

Orpheus

Coż mogę dodać - faktycznie... trochę... za... dużo... wielokropków... Wink

Wiersz nie kończy się wzmianką o altruiźmie - ta "wzmianka" zmienia jego sens, i nagle altriuzm staje się głównym tematem. A teraz pora podyskutować:
Czy podmiot liryczny pragne się odciąć od ludzi po to, by im pomóc, czy dlatego, ze nie może ich znieść? A może sam nie potrafi znieść tego, co robi innym ludziom? Czy droga, którą obiera jest słuszna?

Liluś

nie od ludzi, tylko od jednej osoby. wiersz jest o miłości. kazdy kto kocha i zostanie zraniony z jednej strony chciałby sie zemscic, ale tak naprawdę nie pragne tego i tego nie potrafi. wiec zaczyna winić samego siebie co prowadzi do checi zniknięcia z życia drugiej osoby zeby było jej lepiej.

Orpheus

Odcinając się od miłości, zamykamy się przed KAŻDYM człowiekiem. bez miłości jesteśmy tylko pustą skorupą, warzywem. Tak naprawdę człowiek potrafi się mścic - wystarczy, że przekroczy granice swego człowieczeństwa. Siebie winimy zazwyczaj wtedy, gdy próbujemy uczynić z siebie bohatera/bohaterkę dramatu. Jesteśmy egoistami - w głębi duszy winimy innych lub próbujemy uciec od problemu. Nie poprzez "wyzbycie się uczuć", ale przez zabawę, która wydaje się lekarstwem na wszystko.

Liluś

wybacz, ale ja z całą pewnoscią nie uciekam od problemu poprzez zabawę. właściwie to chyba rzadko od problemu uciekam, ale to inna sprawa. nie wspominałam nic o odcinaniu sie od miłości w sensie ogólnym. mówiłam o odcinaniu sie od osoby którą sie kocha i o próbie znieczulenia sie na tę jedną konkretną miłosc. przecież nei kochamy wszystkich jedną miłoscią. kazdy, kogo kochamy, jest przez nas kochany w inny sposób. sposób specjalny i jedyny, a nawet "zarezerwowany" dla tej konkretnej osoby

Orpheus

Owszem, ale to miłość (każda) nadaje sens wszystkim innym uczucion. Gdy nie miłości - nie ma nic.
To, że nie uciekasz od problemów, czyni Cię ludzką.

gaja

ehhh... co to wielokropków to mam poprostu taką tendencje... głupie przyzwyczajenie jak widać Smile

A treść... hmm... wiersz napisany był pod wpływem doświadczeń jakie przeżyłam w minionym czasie, jak łatwo się domyśleć-nieszczęśliwa miłość. Tekst głównie tego się tyczy... złych emocji jakie przyniosło to zdarzenie...

A tak poza tym to serdecznie dziękuję za pozytywne emocje Wink