Kawiarenka Literacka Gimnazjum 26 w Łodzi

Little_15

Pewnie i tak nikt nie czytał, ale zapytać nie zaszkodzi...

Książka to opowiada o mężczyźnie, który od wielu lat był uzależniony od śródków przeciwbólowych i alkoholu. Trafia do kliniki odwykowej, aby raz jeszcze spróbować zacząć budować swoje życie od fundamentów. Opisana jest jego walka z chorobą... Według mnie bardzo mądra książka, która skłania do przemyśleń... Można po jej przeczytaniu poważnie zastanowić się, czy branie narkotyków, picie ma jakikolwiek sens...

„Czułem, że gram w jakimś niedorzecznym spektaklu, chciałem zaprzeczać, ratować się, krzyczeć, że prawda jest nieprawdą, żyję przecież, to świat spiskuje przeciwko mnie…”

„ „Życie” to była taka delikatna i krucha rzecz i po chwili mogło go nie być- można nagle umrzeć na serce albo popełnić samobójstwo, albo przypadkowo wypaść przez okno… Tego wszystkiego było stanowczo za dużo i nie mogłem tego zrozumieć. Dlaczego ludzie mieliby mieć tylko jedno życie, a nie dwa albo trzy? Bałem się tego, ze w ogóle żyję, skoro koniec i tak był przesądzony. Nie byłem w stanie rozwikłać tej potwornej zagadki i czułem, ze nikt nigdy nie będzie w stanie wytłumaczyć mi tego tak, żebym raz na zawsze zrozumiał.”

A moze czytaliscie jakieś inne książki na temat uzaleznień? Jeśli tak, to napiszcie jakie...